Esperance

Aangekomen in ons volgend verblijf. Een appartement, echt in het buitengebied. In de verre omtrek (en dan heb ik het over tientallen kilometers) geen huis te bekennen. Alleen het caravanpark. Waar we een eenvoudig huisje hebben. En dan bedoel ik eenvoudig. Sanne, jij weet wel hoe het er dan uitziet. We waren er nog geen uur toen we een geweldige slang zagen. Een python, in een boom naast ons huisje. Hij had net een vogeltje gegeten en lag daarvan uit te rusten. Daarna zijn we naar het strand gelopen waar weer een grote python voor ons uit over de weg schoof. Mira was hier niet blij mee. Wij vonden het erg interessant. De tweede dag daar hebben we een lekker plekje gevonden aan het strand, waar we uitgerust hebben. ‘s Avonds naar Jan (spreek uit Jen, t ís een vrouw, anders krijgen jullie verkeerde gedachten) en Mark geweest. Die hebben een enorme farm, ongeveer 120 km rijden het binnenland in. Hun land bezichtigd, enorm groot, waar kangeroos liepen en emus. Daarna lekker gegeten. Jan is vroeger (30 jaar geleden) een paar dagen met Rose (Mira’s zus) een paar dagen in ons huis geweest. Was erg leuk haar weer te zien. Als dessert had ze pavlova gemaakt. Een traditioneel Australisch dessert. Nou die gaan wij in Holland introduceren. Mmmmmmm. ‘s Avonds laat naar de camping gereden. Dat is kamikaze. Voortdurend opletten voor overstekende kangaroos. Tientallen zie je er. Dood, maar ook levend. Veel konijnen ook. Het was aarde donker, echt geen licht langs de weg. Grootste gedeelte van de weg is ook niet verhard. Als het een goede weg is kan er net 1 auto rijden en moet je de kant in als er een tegenligger komt, wat niet zoveel gebeurt hoor. De laatste dag naar stranden geweest, die bekent staan als de mooiste ter wereld. Nou, dat is niet gelogen. Wat mooi. Het witste zand, het leek wel sneeuw, en zo fijn als poedersuiker. De zee is onwaarschijnlijk blauw, groen, turqouise Het snorkelen is een sprookje. Je zwemt door grote scholen met witte visjes. Honderden. Mooie abaloni schelpen opgedoken. Met behulp van John. Nu nog zien dat ik die naar Nederland kan smokkelen. Ze zijn best wel groot, maar errug mooi. Sanne ook een schelp? Vandaag vertokken vanuit de camping. Eerst weer op zo’n mooi strand gelegen en gepicknickt en later over het strand (ja, dat kan daar nog) naar Esperance gereden. Zo’n 30 km over het strand. Gaaf!!! En eindelijk weer bereik met onze telefoon. Dat heb ik daar erg gemist, vooral deze dagen. Gelijk vaders gebeld voor zijn verjaardag(gefeliciteerd Paps),(dank Willie voor de felicitaties), en Sanne natuurlijk gebeld. Daarna Esperance in gegaan en ja, weer een beetje geshopt. We kunnen het niet laten.:) Morgen zien we weer verder.